دانلود و خرید کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست

                                 (دانلود)40/000هزارتومان

معرفی کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست: دل نوشته‌ای از سال‌های بزرگسالی

کتی گایزوایت در کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست، با استفاده از تجارب شخصی خود و زبانی طنز سعی دارد تا مشکلات زنان را فارغ از سن و سالشان در جهان امروز شرح دهد و با ارائه‌ی راه‌حل‌هایی به آن‌ها کمک می‌کند تا زندگی بهتری برای خود بسازند.

درباره‌ی کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست:
در جهان از زمان‌های قدیم تا به الان مشکلات عدیده‌ای در میان زنان وجود داشته است و قوانین و جامعه حصارهایی به دور آنان پیچیده‌اند که نتوانسته‌اند آنطور که باید زندگی کنند. کتی گایزوایت در کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست (Fifty things that aren't my fault) با قلم طنزآلودش و بیان تجارب شخصی خود سعی دارد تا مشکلات زنان را بیان و راه‌‌حلی پیدا کند. گایزوایت در این کتاب در مورد شغل، تحصیلات، هیکل و روابط عاشقانه‌اش صحبت می‌کند؛ چیزهایی که بسیاری از زنان قادر به بیانشان نیستند و مدام احساس ناامنی می‌کنند.

نویسنده در مصاحبه‌ای گفته است: بسیاری از مردم از کتاب‌هایم ایراد می‌گیرند که چرا مطالب من زنان را افرادی نشان می‌دهند که مدام به ظاهر، وزن و پیدا کردن همسر می‌اندیشند! اما مقصر این‌ها من نیستم، ما در جهانی زندگی می‌کنیم که زنان را مطابق لباسی که می‌پوشند، هیکلی که دارند و کیفیت زندگی عاشقانه‌شان می‌سنجند. تقصیر من نیست که هر زمانی فرصت جدیدی به وجود می‌آید منجر به انزوای بیشتر زنان می‌شود؛ فرصت‌هایی که نه تنها نمی‌توانیم از آن‌ها بهره ببریم بلکه به ما می‌گویند حتی در مورد عوامل شکستمان در آن‌ها صحبتی نکنیم.

گایزوایت در کتاب دل نوشته‌ای از سال‌های بزرگسالی از ارزش‌هایی صحبت می‌کند که زنان برای آن‌ها جنگیده‌اند اما در نهایت نارضایتی و درماندگی برایشان به همراه داشته است. او از اشتیاق مادرش و سایر بانوان هم نسلش برای ایجاد، تقویت فمینیسم و ایرادهایش سخن می‌گوید و سعی دارد تا مسیری که زنان آن را اشتباه رفته‌اند کشف کند؛ مسیرهایی که زمانی یک فرصت طلایی برای شکوفایی و پیشرفت زنان بود‌اند و حالا نتیجه‌اش احساس شکست و سرخوردگی شده است. چرا؟ این اشتباهات چه چیزهایی هستند که زنان در طول زندگی‌شان مرتکب شده‌اند؟ آیا هنوز هم آن‌ها را ادامه می‌دهند؟

گایزوایت نگاهی دقیق‌تر و شخصی‌تر به مسائل و مشکلات زنان دارد. او چالش‌های زندگی خودش را به عنوان فردی که هم باید نقش مادر برای فرزندانش و هم نقش دختر برای مادر پیرش داشته باشد به تصویر می‌کشد. او قضاوت‌های جامعه در مورد دختر شاغلی که باید دور از خانه و پدر و مادرش زندگی کند را بیان می‌کند. نویسنده از دردها و محدودیت‌ها می‌گوید؛ دردهایی که هر روز زنان و دخترانمان از آن‌ها رنج می‌برند.

کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست نگاهی دقیق و جامع به مشکلات زنان فارغ از سن و سالشان دارد. این کتاب بسیار در میان مردم محبوب شده، زیرا مشکلاتی را در هر برهه‌ای از زمان مطرح می‌کند که زنان از بیان آن‌ها عاجز هستند و حالا که از زبان شخصی دیگر می‌شنوند و می‌بینند که در همه جای دنیا این چالش‌ها وجود دارد دلگرم می‌شوند و به آرامش می‌رسند.

کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست برای چه کسانی مناسب است؟
خواندن این کتاب به تمام زنان در هر سن و سالی که درگیر مشکلات اجتماعی هستند و از آن‌ها رنج می‌برند، توصیه می‌شود.

با کتی گایزوایت بیشتر آشنا شویم:
خالق شخصیت کتی در کمیک‌های دنباله‌دار کتی، کتی گایزوایت (Cathy Guisewite) نام دارد که طی سی و چهار سال به چاپ رسیدند. این کمیک برای وی جایزه‌ی ملی روبن را در سال 1992 و جایزه‌ی امی را برای برنامه‌ی «انیمیشن کتی» در تلویزیون ملی در سال 1987 به ارمغان آورده است.

در بخشی از کتاب پنجاه چیزی که تقصیر من نیست می‌خوانیم:
«می‌خوای من رانندگی کنم؟»

«البته!» سعی می‌کنم تا جایی که می‌شود با خوشحالی حرف بزنم، اگرچه فکم از ترس سفت شده است.

بعدازظهر یک یکشنبه‌ی آفتابی است و از امن‌ترین جای ممکن شروع می‌کنیم یک محوطه‌ی بزرگ پارک ماشین با مسیرهای پهن عالی که در نهایت به یک مجموعه‌ی مسکونی ختم می‌شوند.

با این‌ حال...

روی صندلی کنار راننده جای می‌گیرم و تا جای ممکن صندلی را عقب می‌دهم تا وقتی هر نُه ایربگ باز شدند صورتم له نشود. کمربند ایمنی را می‌بندم. فکر می‌کنم بازویم را چطور مقابل صورتم بگیرم که تکه‌های شیشه نه صورتم را زخم کنند و نه بازویم را. بهتر نیست پاهایم را خم کنم؟ نه، صاف بهتر است؛ نه، خم؛ نه یکی خم یکی صاف، این‌طور پنجاه درصد احتمال دارد که بعد از نیم مایل رانندگی تا سوپرمارکت نیاز به گچ‌ گرفتن پیدا کنم، نه ویلچر. چنان به دستگیره‌ی در چنگ زده‌ام که ممکن است قبل از چپ‌کردن ماشین خودم دست خودم را بشکنم.

«آه!»
چی شده؟!
به‌ سرعت به‌سمت من برمی‌گردد و خیره نگاهم می‌کند.
من هم به‌ تندی می‌گویم: «تو فرمون رو یک‌ دفعه کج کردی!»
فرمون رو کج کردم، چون تو جیغ کشیدی!
من جیغ کشیدم، چون تو فرمون رو کج کردی!
می‌خوای خودت رانندگی کنی؟
نه! می‌خوام تو رانندگی کنی! داری خوب رانندگی می‌ک... وای!